Grijze muis

Dag lieverds,

Ten eerste wil ik mijn excuses aanbieden voor het feit dat dit verhaal weer veel te lang is, ik doe het niet express. Maar ook deze week stond weer in het teken van de carnaval en dat betekend veel leuks. Vrijdag op zaterdag nacht was het J’Ouvert morning, ook wel de pyjama parade genoemd. Voorheen gingen de parade wagens deze nacht altijd oefenen voor de grote parades op zaterdag en zondag maar omdat er ieder jaar meer mensen kwamen kijken is het inmiddels ieder jaar één groot feest. Mensen in pyjama’s, badjassen, babydolls en ondergoed, het kon niet gek genoeg. Om drie uur ’s ochtends begon het feest en bestrooiden mensen zichzelf met talkpoeder. Mannen die pronken met hun gespierde lichaam en mannen in nachtjapon, het kon niet gek genoeg. Om half 5 ’s ochtends kwamen de parade wagens bij ons aan en er liepen dit keer geen mensen in paradekleding mee. Nee, dit maal was het onze beurt. En hebben wij onze heupen even op het ritme van de muziek laten meevoeren tijdens een drie uur durende tocht.

Onderweg naar huis besloten we door de Franse pas te rijden waar menig Arubaan zich ‘s nachts niet met de auto durft te bevinden. Men zegt namelijk dat het hier spookt. Enkele jaren geleden was er namelijk een jongeman onderweg naar Oranjestad toen hij bij de Franse pas plotseling een jongedame in japon op de weg zag staan. Deze jongedame wilde graag meerijden naar Oranjestad om daar een leuke avond te hebben. Die avond waren ze de hele avond en nacht samen en ontstond er een prille liefde. Toen het feest afgelopen was heeft de jonge het meisje weer afgezet bij de Franse pas en haar zijn jas meegegeven om haar te beschermen tegen de regen. Toen hij de volgende dag op precies dezelfde plek aankwam om het meisje te zien en zijn jas op te halen hing zijn jas over een kruis langs de weg. Het was het kruis van de jongedame in japon, ze bleek al enige jaren geleden te zijn overleden.

Tegenwoordig zijn er al veel mensen verongelukt in de Franse pas en vele zeggen dat dit komt omdat men schrok van de verschijning van een jongedame in japon, midden op de weg. Wij zijn haar niet tegengekomen, maar hebben wel een kruis langs de weg gezien.

De dag na J’Ouvert morning zijn we niet naar de parade geweest omdat we nog uit moesten rusten van de dag daarvoor. Om toch het gevoel te creëren dat we iets nuttigs gedaan hadden, zijn we mijn haren gaan verven. Na enige discussie en het met handen en voeten breken van de taalbarrière zijn we met de verkoopster tot een kleur gekomen. Een theepotmoment en een grijze tint later bleek mijn haar niet de kleur te zijn die ik wilde en doet Kloontje haar haren voorlopig niet los.

Zondag zijn mijn grijze rattenpruik en ik wel de parade gegaan en om 1 uur stonden we al paraat langs de zijlijn met een goed gevulde koelbox in de hele hete zon. Was het niet dat de parade pas om 5 uur bij ons voorbij kwam. Lang leven de zonnebrand factor 25. Goed ingesmeerd en ingedronken stond ik er klaar voor om wat mooie kiekjes te schieten en hier en daar een filmpje te maken. Blijkt er een man met een grote, nee wacht.. een grote japannershoed met een man eronder constant mijn beeld in te vullen. Op de één of andere manier voelde hij ook feilloos aan wanneer ik begon met filmen want dan sprong hij telkens over het hek om mensen uit de parade te trekken voor een foto. Lovely.

Na de parade van zondag is voorlopige gedaan met de carnaval en begint de normale werkweek weer. Alhoewel, normaal, maandag had iedereen vrij om bij te trekken van het weekend. En hoewel de parade optochten over zijn kwam er laatst een vrouwelijke passagier van een cruiseschip het haventerrein op lopen met een parade van mensen achter haar aan. Ze was namelijk onder haar kuit gebeten door een zwerfhond. En niet een klein beetje ook want bij elke stap die ze maakte zag ik allemaal stukken los vel fladderen. Ze moest van de bewakers mee komen en dan zou er een ambulance voor haar gebeld worden, maar ze was vastberaden om naar haar cruiseschip te gaan om dat de dokter daar gratis is. Bizar, maar het is nu eenmaal zo dat zwerf dieren hier een groot probleem vormen. In één van mijn eerste verhalen vertelde ik immers al dat wij een zwerfhond hadden aangereden. Daarnaast heb ik op mijn werk ook een groot aantal zwerfkatten, de ene nog magerder als de ander, open wonden in de nek, missende staarten. Als ik ze zie geef ik ze altijd wat te eten. Officieel mag dat niet, maar zo ben ik dan weer dat ik het niet kan verdragen als een dier moet lijden. Los het probleem dan op door ze te vangen en op een humane manier aan een einde te brengen, maar laat ze niet lijden. Was het overal maar zo als in Nederland. Dan had ik de dierenambulance weer even kunnen bellen, zeker nu één van mijn favoriete katten een gebroken poot heeft en ik er niks aan kan doen. Als je in een land als hier komt en je hebt riemen of dekens over wordt dat ook zo gewaardeerd door de dierenasiels omdat hier een chronisch tekort aan is.

En dan hebben we nog afgelopen woensdag waar ik een sms kreeg van the Bananaman of ik met een aantal vriendinnen zin had om mee te gaan op kroegentocht met een aantal Amerikanen. Dat slaan we natuurlijk niet af, zeker niet als deze bus beschikt over een dansvloer en een aantal danspalen, waar ik uiteraard geen gebruik van heb gemaakt…... Bij het passeren van een salsatent heb ik getracht de Amerikanen de salsa te leren. Ik weet niet wat ze deden maar ik vond het knap, het was een salsa versie die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gezien. Een side –step diagonaal. Toen onze kroegentocht om half 12 afgelopen was zijn we naar the Paddock gegaan en eindigden we rond een uur of 3 thuis waar ik afsloot met een fantastische Disney knaller “Als ik een sterke koning ben”

xxxx